حس آن ته سیگار مچاله

حس آن شاخه شکسته روی زمین

حس بیمار در کما رفته

حس آن بره که گرگ نشسته برایش به کمین

حس تنهایی و رخوت

حس جان دادن تو خلوت

حس مرگ دارم امشب …

بغض داری؟

آروم نـیستی؟

دلت بـــراش تـنگ شده!

حــــوصله هـیـچـکسو نــــداری؟!

حالا...

یــاد لحظه ای بیفت کـه اون هــمه ی بی قــــراری هــای تــــو رو

دیــــــد، امـــــــا !!!

چـشمـاشـو بست و رفــت

دوست دارم شب را به غم سر کنم ٬ دفتری را از اشک چشمم تر کنم

قصه ی غم انگیز نه! غصّه ی دلگیریست؛
به خورشید غزل خوان نگاه می کنم و
می خوانم
ناز آفتابگردان را...
نمی پوشانم
دستان سرد تماشا و
با تمام توان دستان گرم نفس ها را می فشارم
می نشینم
 به التماس دریای غروبی رنگ و
می بوسم
مروارید طلوعی رنگ را...
می بویم
 باغچه ی نمناک و
در آغوش می گیرم
غنچه گل سرخ را...
می بینم
اشک باران را و
قد می کشم زیر سایه برگ نجیب
مرا ببخش
تقصیر من نیست
می خواهم ببینم،
امّا
امان از دست این
دنیای بی ذوق!

ارزش یه بار خواندن رو داره.....

بیا سرتو بزار تو روی قلبم

تا ارومو قرار بره از دلودینم

بیا تا تنها با یک نفس عشق

تمام دنیا را در چشمان تو بینم

باور تلخ نبودنت...

تاوان کدامین اشتباه بود؟

توگفتی بمان و من ماندم.

اکنون که تو رفته ای...

من در کوچه های تنهایی به انتظار برگشت تو به بی کسی خود

خیره شده ام.

و نمیدانم آخر چه خواهد شد...

میروی و من نگاهت میکنم...

تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو...

یک عمر برای گریستن وقت دارم...

ولی برای تماشای تو همین یک لحظه باقیست...

یک فرشته داشت می دوید

توی کوچه های آسمان

روی سنگفرش کهکشان

می دوید و هر کجا که می رسید

با گچ ستاره ها

با گچ ستاره ها

عکس یک شهاب می کشید

می دوید و خنده هاش نور بود

غصه را بلد نبود

غصه از بهشت دور بود

می دوید و ناگهان

دامنش به ابر ها گرفت و لیز خورد

از کنار خانه ی خدا چکید

قطره قطره روی خاک مرد

هیچ کس ولی نگفت

آن فرشته ای که می دوید ، کو

جای او چقدر خالی است

آی ای خدا ، تو لااقل بگو .

همیشه میگن سکوت علامت رضاست ، اما من میگم نه
بعضی وقتها سکوت میکنی چون اینقدر رنجیدی که نمی خوای حرف بزنی . . .
بعصی وقتهام سکوت می کنی چون واقعا حرفی برای گفتن نداری . . .
گاهی مو قعها سکوت یه اعتراضه ،گاهی موقع هام انتظاره.
اما بیشتر وقتها سکوت واسه اینه که هیچ کلمه ای نمی تونه غمی رو که تو وجودت داری،توصیف کنه...........

مرااين گونه باوركن...

كمي تنها...

كمي خسته...

كمي از يادهارفته...

خداهم ترك ما كرده خدا ديگر كجا رفته؟؟؟؟

نمي دانم مرا ايا گناهي هست؟؟؟

كه شايد هم به جرم ان غريبي وجدايي هست...

مرا اينگونه باور كن... كمي تنها... كمي خسته...

این روزها هر کسی می اید و برای خودش معنی میکند

هر چیزی را

این روزها دلم میخواد خودم نباشم

این روزها دلگیرم

این روزها دیگر به روز شباهتی ندارد

هر چه هست نیست شده

این روزها

هر کسی میخواهد بیاید و دستم را بگیرد و بگوید نه بهار اینطور نیس

نمیدانم چطوری است که من همیشه اشتباه میکنم

این روزهای لعنتی من

که انگار هیچ وقت تمام نمیشود

نمیدانم چشمم کردند

کدام چشم امد

وخوشبختی دستهایم را دزدید نمیدانم....

به جان هر چه ستاره در دل اسمان است قسمت میدهم

وقتی می ایی ومعنی شعرهایم را میفهمی

برایم دعا کن

تا شاید این روزها بلاخره روز شود

عشق

عمیقترین و بهترین تعریف از عشق این است که :
عشق زاییده تنهایی است…. و تنهایی نیز زاییده عشق است…
تنهایی بدین معنا نیست که یک فرد بیکس باشد …. کسی در پیرامونش نباشد!
اگر کسی پیوندی ، کششی ، انتظاری و نیاز پیوستگی و اتصالی در درونش نداشته باشد تنها نیست!
برعکس کسی که چنین چنین اتصالی را در درونش احساس میکند…
و بعد احساس میکند که از او جدا افتاده ، بریده شده و تنها مانده است ؛
در انبوه جمعیت نیز تنهاست ……

دلـــــــم تــــــنــــــگ شـــــــــده

برای عکس هایی که پاره کردم و سوزانـدمشان...

برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی نویسم...

حـتـی برای آدمهای حسودی که دورو برم می چرخیدند و خـیـلـی دیـــرشناختمشان...!

برای بـی خـیـالــی و آرامشی که مدتهاست که دیگر ندارمش...

خنده هایی که دارم فراموششان می کنم...

و برای خودم که حالا دیگـر خیلی عوض شده ام!

                                         ;             

                                         ;                     راستی...؟؟؟؟

می دونی وقتی خدا داشت بدرقه ام می کرد بهم چی گفت !؟

جایی که می ری مردمی داره که می شکننت..

نکنه غصه بخوری ، تو تنها نیستی..

تو کوله بارت عشق می ذارم که بگذری، قلب می ذارم که جا بدی...

گل مغرور قشنگم...

غم نگاه آخرت تو لحظه ی خدافظی  

گریه ی بی وقفه ی من تو اون روزای کاغذی

قول داده بودیم ما به هم که تن ندیم به روزگار

چه بی دووم بود قولمون جدا شدیم آخرکار

تو حسرت نبودنت... من با خیالتم خوشم...

با رفتنم از این دیار آرزوهامو میکشم...

کوله بارم پره حسرت... تو دلم یه دنیا درده  

مثل آواره ای تنهام تو خیابونی که سرده....

تا خیالت به سرم میزنه گریم میگیره..

آروم آروم دل تنگم داره بی تو میمیره

گل مغرور قشنگم من فراموشت نکردم

بی تو دنیا رو نمیخوام

!!میرم و برنمیگردم!!

خاطراتت صف کشیده اند !
یکی پس از دیگری …
حتی بعضی هاشان آنقدر عجولند که صف را بهم زده اند !
و من …
فرار می کنم
از فکر کردن به تو
مثل رد کردن آهنگی که …
خیلی دوستش دارم خیلی !

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد
مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد
تو ک رفتی همه ثانیه ها سایه شدند
سایه در سایه این ثانیه ها خواهم مرد
موج ها بی تو ز بی رنگی دریا گفتند
موج در موج در این فاصله ها خواهم مرد

ماه من حوصله كن، داد زدن ممنوع است
دل ِ دلسوختـه را باد زدن ممنـوع است
تیشه بر ریشه فرهـاد زدن شیـرین است
حـرفی از پیشه فرهـاد زدن ممنـوع است
شادی از منظــر این قوم گناهی‌ست بزرگ
بـزن آهنگ، ولی شـــاد زدن ممنوع است

حسه خوبيه عزيزم


خداحافظ گله نازم كاشكي مهربون نبودي





ميدونم سخته جدايي اخه عادت كرده بودي





بعدمن خودم ميدونم سقفه زندگيت خرابه





اگه غيراينه عشقم چراچشمات خيسه ابه





چراچشمات خيسه ابه سرتوبذارروشونم





عاشقونه بقلم كن ياازم بخواه بمونم





چراشونهات ميلرزه مگه سردته گله من





اگه ميگي خوبه خوبي چراخيسه شونه ي من





تواصن بگوببينم چراساكتي نميري





مگه تونخواستي ازمن قوله موندنوبگيري





تويه لحظه هاي رفتن سرتوبذارروشونم





ميخوام دل بكنم ازتويه كاري بكن نتونم





يه كاري بكن كه ديگه حرف رفتنم نيارم





بذاراشكاتم بباره كه حسابي كم بيارم





هي تويه چشام نگاه كن كه منم اشكي بريزم





هي ازم بخواه بمونم حسه خوبيه عزيزم

دائم برای دیدن هم دیگر دیر می کنیم

یه بغضی تو گلومه که منو از ریشه سوزونده * به جز همین یه قاب عکس واسه من از تو چی مونده
تو آسون پا گذاشتی رو تموم خاطرات مون * همون بهتر که این عشقو بریزی از دلت بیرون
یه حسی تو دلم میگه تو دیگه برنمیگردی * دیگه حرفی نزن با من واسه ابراز همدردی
نگو این زندگی بی من واست میگذره به سختی * شنیدم همه جا گفتی کنار اون چه خوشبختی
تموم زندگیم اینه آره همین یه قاب عکس * تو هم عکس منو داری روی طاقچه است ولی بر عکس........

از پیرمرد و پیرزنی پرسیدند
شما چطور 60 سال با هم زندگی گردید .*
گفتند ما مربوط به نسلی هستیم که
وقتی چیزی خراب میشد تعمیرش میکردیم نه تعویضش

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند
سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین
قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند
یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

تا اوج نگیری حقارت زندگی رو نمیفهمی
وقتی اوج گرفتی و حقیقت همه چیزو دیدی هدف اصلی رو پیدا میکنی و بی نیاز از هرچیز و با قامتی استوار به سوی هدف اصلی پیش میری و دل به صاحب دلی میسپاری که مهربانی و دل داری را بهتر از همه میداند

رسم زندگي اين است يک روز کسي را دوست داريو روز بعد تنهائيبه همين سادگي او رفته است و همه چيز تمام شده است مثل يک ميهماني که به آخر مي رسدو تو به حال خود رها مي شويچرا غمگيني؟اين رسم زندگيستتو نمي تواني آن را تغيير دهي

هفت شهر عشق شهر اول: نگاه و دلربایی شهر دوم: دیدار و آشنایی شهر سوم: روزهای شیرین و طلایی شهر چهارم: بهانه،فکر،جدایی شهر پنجم: بی وفایی شهر ششم: دوری و بی اعتنایی شهر هفتم: اشک،آه،تنهایی

خدایا ، حکمت قدم هایی را که برایم بر می داری بر من آشکار کن
تا درهایی را که به سویم می گشایی ،
ندانسته نبندم و درهایی که به رویم می بندی ، به اصرار نگشایم .

گفتم:خدایا از همه دلگیرم! گفت:حتی از من؟

گفتم:خدایا دلم را ربودند! گفت:پیش از من؟

گفتم:خدایا چقدر دوری! گفت:تو یا من؟

گفتم:خدایا تنها ترینم! گفت:پس من؟

گفتم:خدایا کمک خواستم! گفت:از غیر من؟

گفتم:خدایا دوستت دارم! گفت:بیش از من؟

گفتم:خدایا اینقدر نگو من! گفت:من توام،تو هم من

بی وفا !!  ایـن روزهـا نـه مـجـالـی  بـرای دلـتـنـگـی دارم
و نـه حـوصـلـه ات را..  ولـی بـا ایـن هـمـه،  گـاه گـاهـی دلـم هـوای تـو را مـیکـنـد .

اگر باران بودم ،آنقدر می باریدم تا غبار غم از دلت بردارم اگر اشک بودم ، مثل باران بهاری به
پایت می گریستم
اگر گل بودم شاخه ایی از وجودم را تقدیم وجود عزیزت میکردم اگر عشق بودم ،‌آهنگ دوست
داشتن را
برایت می نواختم
ولی افسوس که
نه بارانم ،‌نه اشک ،‌نه گل و نه عشق اما هر چه هستم
دوستت دارم

سخن عاشقانه گفتن دليل عشق نيست
عاشق كم است و سخن عاشقانه فراوان
عشق عادت نيست ، عادت همه چيز را ويران مي كند
از جمله عظمت دوست داشتن را
از شباهت به تكرار مي رسيم ، از تكرار به عادت
از عادت به بيهودگي از بيهودگي به خستگي و نفرت

روی آن شیشه ی تب دار تو را ها کردم ، اسم زیبای تو را با نفسم جا کردم ، شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد ، شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم ، با سر انگشت کشیدم به دلش عکس زیبای تو را ، عکس زیبای تو را سیر تماشا کردم .

مثل دریایی و من تو موج موی تو اسیر...
عمق احساسمو با فاصله اندازه نگیر...
تب دستای تورو به مرز بوسه میبرم...
وقتی که پیش منی من از خودم بی خبرم...
بغض تنهاییمو جز رو به تو وا نمیکنم....
تو که هستی جز خدا از همه توبه میکنم...!!!

بوسه يعني وصله ي شيرين دو لب... بوسه يعني مستي از مشروب عشق... بوسه يعني لذت دل دادگي... لذت از شب . لذت از ديوانگي... بوسه يعني حس خوبه طعم عشق... طعم شيريني به رنگ سادگي... بوسه يعني آغازي براي ما شدن... لحظه ي با دلبري تنها شدن... بوسه سرفصله کتاب عاشقي... بوسه رمز وارد دلها شدن... بوسه آتش مي زند بر جسم و جان... بوسه يعني عشق من با من بمان

دلم ميخواست يکي رو داشتم بعضي وقتا که مردم خستم ميکنن ميومد
کنارمو دستاشو مي گذاشت دوطرف صورتم زل ميزد تو چشام
ميگفت ؛ بيبين ..تو من و داري .....

روزهارفت ولى ياد توكمرنگ نگشت
ماه ها رفت ودل ساده من سنگ نگشت
ذهن من بسترصد خاطره بايادتوبود
نامت ازصفحه اين خاطره كمرنگ نگشت..

خدايا ديدي؟! کلي باران فرستادي تـــا اين لکه های غم را از دلم بشويي ... من که گفته بودم لکه نيست ، زخم است !

و شاگرد با حسرت جواب داد: هیچ!

هر چه جلوتر میرفتم خوشه های پر پشت تری می دیدم و به امید پیدا کردن

پر پشت ترین تا انتهای گندم زار رفتم.

استاد گفت: عشق یعنی همین!

شاگرد پرسید: پس ازدواج چیست؟

استاد گفت: به جنگل برو و بلند ترین درخت را بیاور.

اما به خاطر داشته باش که باز هم نمی تونی به عقب برگردی!!

شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت.

استاد از او ماجرا را پرسید و شاگرد در جواب گفت:

به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم انتخاب کردم.

به سبب انکه ترسیدم اگر جلو بروم باز هم دست خالی برگردم.

استاد گفت: ازدواج یعنی همین!

در بستر بی رحمی و خون زاده شدم

از اول عمر با جنون زاده شدم

خاکستریم .دست خودم نیست عزیز

ققنوسم از آتش درون زاده شدم