ببار ای باران ، ببار که غم از دلم رفتنی نیست، اشکهای روی گونه ام دیدنی نیست.
ببار ای باران که این تنهایی تمام شدنی نیست، آن لحظه های زیبا تکرار شدنی نیست.
ببار ای باران که شعر تلخ جدایی خواندنی نیست ، غم تلخی که در سینه دارم فراموش شدنی نیست
ببار که دلم گرفته است ، چشمهایم از اشک ریختن خسته است.
ببار ای باران ، که سکوت این لحظه ها با صدای تو و صدای گریه هایم شکسته شود، دلم از غصه ها خالی شود و لحظه هایم مثل همیشه بارانی شود.
ببار ای باران ، آمدن تو مرا آرام میکند ، قطره های تو مرا از چشمان غریبه ها پنهان میکند.
چه آمد بر سرم که اینگونه پریشانم ، باور ندارم که اینگونه تنهایم .
چه آمد بر سرم که اینک آرزوی کسی را دارم که با من قدم بزند در زیر قطره های باران، درد دل کند با من در این حال و هوای دلگیر آسمان.
ببار ای باران که غم از دلم رفتنی نیست ، هوای سرد قلبم گرم شدنی نیست.
راهم را گم کرده ام در کوچه پس کوچه های شهر در این شب بارانی ، کجا بروم، من که سرپناهی را جز تو ندارم ای باران ، در آغوش چه کسی آرام بگیرم من که هیچکس جز خدا را ندارم ای آسمان.
ببار ای باران ، این آرامش ناخواسته ام را در زیر قطره های باوفایت از من نگیر ، بی وفا نباش ، ای باران با وفا تنها همین شب هوای مرا داشته باش .

حس آن ته سیگار مچاله

حس آن شاخه شکسته روی زمین

حس بیمار در کما رفته

حس آن بره که گرگ نشسته برایش به کمین

حس تنهایی و رخوت

حس جان دادن تو خلوت

حس مرگ دارم امشب …

گاهی دوست دارم بدون پک زدن ، فقط بنشینم و نگاه کنم که سیگارم چگونه میسوزد ...

شاید آخر فهمیدم چه لذتی میبری از تماشای سوختن من ؛

شاید آخر قانع شدم!

به چه میخندی تـــــــــو؟
به مفهوم غم انگیز جدایــــــــــی؟
به چه چیـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــز؟
به شکست دل من یا پیروزی خویــــــــــــــــش؟
به چه میخنـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــدی؟
به نگاهم که چه مستانه تو را باور کــــــــــــــــــــــــ ـــــــــرد ؟
یا به افسونگری حرفهایت که مرا سوخت و خاکستر کــــــــــــــــــــــرد ؟
به دل سادهی من میخندی که دگرتا ابد نیز به فکر خود نیســــــــــــــــــــت ؟
خنده دار است بخنــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــد ...

فرزندم..............
گفته بودم دوستت دارم ..............

ایا این حق من بود؟؟

.
که در اتاقی تنها باشم.....   تنهای تنها.........

 فرزندم.........               حالا که محتاجم کجایی ؟

نگفته بودی دوستم داری ...........                افسوس یادت رفت

دریغ از شاخه گلی ..........   شاخه گل نمیخواهم.  میخواهم ببینمت..............

لاقل جوابم را بده عزیزم...........

با درد تنهایی چه میشود کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

من امیدم به خداست ............

افسوس دلم را شکستی ..............

امدی ولی ..................

دیگیر دیر شد................

بیایید قبل از این که دیر شود به یاریشان برویم.....................

قلب را خالی نگه دار.

اگر هم روزی خواستی کسی را در قلبت جای دهی٬

سعی کن که فقط یک نفر باشد.

به او بگو که تو را بیشتر از خودم و کمتر از خدا دوست دارم٬

زیرا که به خدا اعتقاد دارم و به تو نیاز

ارزش یه بار خواندن رو داره.....

درد عشقی کشیده ام که مپـرس

            زهـر هجری چشیده​ام که مپــرس

گشتــه ام در جهــان  و  آخــر کـار

           دلبـــری بــر گـزیــده ام کـه مپــرس

آن چنــان در هــــوای خـــاک درش

            مـی رود آب دیـــده ام کــه مپــرس

من بـه گوش خـود از دهانش دوش

           سخنـانــی شنیــده ام کـه مپــرس

سوی من لب چه میگزی که مگوی

           لــب لعلـی گـزیــده ام کــه مپــرس

بـی تـــو در کلبــه گدایــی خـویــش

          رنــج هایـی کشیــده ام کـه مپــرس

همچـو حافــظ غریــب در ره عشــق

          بـه مقـامـی رسیــده ام کـه مپــرس

باور تلخ نبودنت...

تاوان کدامین اشتباه بود؟

توگفتی بمان و من ماندم.

اکنون که تو رفته ای...

من در کوچه های تنهایی به انتظار برگشت تو به بی کسی خود

خیره شده ام.

و نمیدانم آخر چه خواهد شد...

میروی و من نگاهت میکنم...

تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو...

یک عمر برای گریستن وقت دارم...

ولی برای تماشای تو همین یک لحظه باقیست...

همیشه میگن سکوت علامت رضاست ، اما من میگم نه
بعضی وقتها سکوت میکنی چون اینقدر رنجیدی که نمی خوای حرف بزنی . . .
بعصی وقتهام سکوت می کنی چون واقعا حرفی برای گفتن نداری . . .
گاهی مو قعها سکوت یه اعتراضه ،گاهی موقع هام انتظاره.
اما بیشتر وقتها سکوت واسه اینه که هیچ کلمه ای نمی تونه غمی رو که تو وجودت داری،توصیف کنه...........

مرااين گونه باوركن...

كمي تنها...

كمي خسته...

كمي از يادهارفته...

خداهم ترك ما كرده خدا ديگر كجا رفته؟؟؟؟

نمي دانم مرا ايا گناهي هست؟؟؟

كه شايد هم به جرم ان غريبي وجدايي هست...

مرا اينگونه باور كن... كمي تنها... كمي خسته...

ايـنـکـــه ميـان دسـتـانَـتـــــ ،

لـحـظـه اے چـشـــم هــــايــــم را بـبـنــــدم

و دنـيــــا بـــه سکـوتـــــِ

صـــداے نَـفَـس هــايَـتـــــ فــــرو رَوَد

نميــــدانــــــے ،

هـيـجـــانــــے ستـــــ . . .

♥

♥

بانــو کـه صدایمـ میکنیــــ

 تمام احساساتــــ دخترانه امـــ را

 میپیچمـــ میانـــ پوششیـــ از عشقـــ

 و میگذارمـــ میانـــ دستانـــ مردانه اتـــــ ...

گرمـایــــی بـوده ام همیشـــه 

ولــــی . . .

بیـن خـودمــــــان بمـانـد

سـرمـایـــی می شـوم

وقــتـــــی

پــــای آغــوش تــ♥ــو در مـــیـــان بــاشــد...

این روزها هر کسی می اید و برای خودش معنی میکند

هر چیزی را

این روزها دلم میخواد خودم نباشم

این روزها دلگیرم

این روزها دیگر به روز شباهتی ندارد

هر چه هست نیست شده

این روزها

هر کسی میخواهد بیاید و دستم را بگیرد و بگوید نه بهار اینطور نیس

نمیدانم چطوری است که من همیشه اشتباه میکنم

این روزهای لعنتی من

که انگار هیچ وقت تمام نمیشود

نمیدانم چشمم کردند

کدام چشم امد

وخوشبختی دستهایم را دزدید نمیدانم....

به جان هر چه ستاره در دل اسمان است قسمت میدهم

وقتی می ایی ومعنی شعرهایم را میفهمی

برایم دعا کن

تا شاید این روزها بلاخره روز شود

چشمانم به نگاهت حسودی می کنند

و نگاه مشتاق و تشنه تو

به دستان گریزان من

ناگسستنی است..

چقدر خستگی ناپذیرست...

آشوب نگاه تو

بی انصاف ببین دونه به دونه ی این اشکا رو واسه تو ریختم

دلـــــــم تــــــنــــــگ شـــــــــده

برای عکس هایی که پاره کردم و سوزانـدمشان...

برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی نویسم...

حـتـی برای آدمهای حسودی که دورو برم می چرخیدند و خـیـلـی دیـــرشناختمشان...!

برای بـی خـیـالــی و آرامشی که مدتهاست که دیگر ندارمش...

خنده هایی که دارم فراموششان می کنم...

و برای خودم که حالا دیگـر خیلی عوض شده ام!

                                         ;             

                                         ;                     راستی...؟؟؟؟

می دونی وقتی خدا داشت بدرقه ام می کرد بهم چی گفت !؟

جایی که می ری مردمی داره که می شکننت..

نکنه غصه بخوری ، تو تنها نیستی..

تو کوله بارت عشق می ذارم که بگذری، قلب می ذارم که جا بدی...

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد
مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد
تو ک رفتی همه ثانیه ها سایه شدند
سایه در سایه این ثانیه ها خواهم مرد
موج ها بی تو ز بی رنگی دریا گفتند
موج در موج در این فاصله ها خواهم مرد

انسانهای پاک و ساده را با تمام وجود دوست دارم
همانهایی که بدی هیچکس را باور ندارند
همانهایی که برای همه لبخند میزنند
همانهایی که بوی ناب “آدم” میدهند
و من باور دارم که وجود نازنینت شایسته دوست داشتن است . . .

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند
سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین
قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند
یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

حتـــما نَـبـايَـد زِلـــزلــہ بـيـايـد تـا ويـرانــے را ببينــــے . . .

هميـלּ كــہ دروغ بِـگـويـنـد و بـرونـد . .

يَـعنــے . .

ويـــرانــے . . .!

هفت شهر عشق شهر اول: نگاه و دلربایی شهر دوم: دیدار و آشنایی شهر سوم: روزهای شیرین و طلایی شهر چهارم: بهانه،فکر،جدایی شهر پنجم: بی وفایی شهر ششم: دوری و بی اعتنایی شهر هفتم: اشک،آه،تنهایی

باوفا! مهر تو اندر جان ماست
زندگی بی دوستی زندان ماست
کم بزن آتش دل بی تاب را
یاد خوبت روز و شب مهمان ماست . . .

بی وفا !!  ایـن روزهـا نـه مـجـالـی  بـرای دلـتـنـگـی دارم
و نـه حـوصـلـه ات را..  ولـی بـا ایـن هـمـه،  گـاه گـاهـی دلـم هـوای تـو را مـیکـنـد .

درکودکی در کدام بازی راهت ندادند؟...که امروزاینقدردیوانه وار...تشنه ی بازی کردن بادل ادم هایی...؟واقعاکه

سکوت اتاقم را دوست دارم

و آنرا حتی با صدای ترکیدن بغضم نخواهم شکست

بغضم را فرو خواهد خورد اما سکوت را ادامه خواهم داد

تاریکی مطلق اتاقم را با هیچ نوری از بین نخواهم برد

حتی با برق نگاهم

چشم هایم را مدت هاست به روی همه چیز بسته ام

چرا که تاریکی اتاقم کمرنگ نشود